Zwabberen in rouw. Zo noem ik het wel eens als ik terugkijk op mijn eigen therapieproces.
Ook ik ben in therapie geweest. De dood van Jos was niet makkelijk om te verwerken (als jij triggert op het woord ‘verwerken’, lees het blog dat ik erover schreef). Zelf hoefde ik ‘natuurlijk’ helemaal geen hulp. Mensen die mij wat beter kennen zullen nu met een grote glimlach zitten.
Maar mijn dochtertje (toen vijf) dáár moest hulp voor komen! Die vond ik ook. Echt een super lieve speltherapeute. Ze ging er om de week heen. Ik had mijn werk ervoor aangepast, zodat ik op de dinsdag haar kon brengen. Daarna was het altijd lekker thuis lunchen met verse broodjes die ik dan gehaald had.
Die dagen vond zij super speciaal, want ‘mama had lekkere broodjes’ en ze hoefde niet over te blijven (veel kinderen worden niet blij van de overblijf…).
Maar goed na enige tijd had de therapeute wel door dat vooral mama (ik dus) geholpen moest worden, ze vroeg me of ik ook een keer kon komen. Dat ‘een keer’ werd geloof ik iets van vijf jaar (kan korter zijn, kan langer, in mijn herinnering in ieder geval heeeeeel lang). Prima gesprekken, kan niet anders zeggen. Na een tijdje had ze een training gedaan en was haar nieuwe manier dat ze stil ging zitten aan het begin van het gesprek tot ik ging praten. Oh wat oncomfortabel was dat (met name voor mij: ik ben toch al niet zo’n ‘prater’).
Haar idee was: “ik kijk waar jij mee komt en daar sluit ik op aan”.
Weinig houvast in rouw
Vast een hele goed techniek. Maar weinig houvast in rouw. Ik had werkelijk geen idee hoe ik met die dood om moest gaan. Ik kon me uiten bij haar, er werd flink gezocht (in het verleden, en daar was genoeg te vinden), maar handvatten over rouw? Manieren vinden om opnieuw te verbinden met Jos die was doodgegaan?
Nee dat lukte niet.
Zwabberen in rouw hoeft niet. Hulpverleners kunnen prima aansluiten bij de cliënt én aansluiten bij de theorieën of fases, of stadia, of hoe je ze wil noemen (en ik verwijs daarbij niet alleen maar naar Kubler-Ross) van verlies.
Laat het duidelijk zijn: ik ben erg blij met de therapie die ik heb gehad. Het rouw ‘verwerken’ is uiteindelijk wel gelukt, maar het was een lang proces!